Badr Hari is een van de succesvolste kickboksers die ons land ooit heeft gekend. Wellicht niet eens als het strikt gaat om het winnen van prijzen – we hebben in Nederland een groot aantal kampioenen voortgebracht – maar zeker als het gaat om talent. Jammer genoeg ook als het gaat om controverse.
Hij heeft niet alleen veel in de ring laten zien, maar heeft ook op het gebied van zijn lichaam een enorme vooruitgang geboekt, wat spiermassa betreft. Dat is op zich een proces dat hoort bij het ouder en vooral volwassener worden, maar er is één zeer opvallend moment in zijn loopbaan. Binnen een tijdsbestek van nog geen jaar, werd hij meer dan 20 kg aan spiermassa zwaarder, zonder een hoger vetpercentage te krijgen.
Op zich is het altijd lastig om mensen te betichten van het gebruik van AAS, maar in dit geval was de consensus niet dat hij dit had bereikt door het eten van voldoende kip met rijst. Zulke hoeveelheden spiermassa zijn niet verklaarbaar in dusdanig korte tijd. Tijd dus om eens te kijken hoe deze ontwikkeling is verlopen en daarnaast een kleine speculatie van wat er mogelijk gebruikt is om tot dat resultaat te komen.
Beginjaren van Badr
In zijn jonge jaren stond de – maar liefst 1,97 meter lange – kickbokser Hari al tijden bekend als een groot talent. Ondanks zijn zeer magere fysiek was hij technisch bijzonder vaardig en vooral ook enorm explosief. Hij werd al snel gevreesd voor zijn lange benen die een breed scala aan traptechnieken beheersten, maar ook voor zijn ijzersterke rechtse directe stoot. Vanwege zijn lengte kwam hij al snel in de divisie van zwaargewichten terecht. Een divisie waar veel mannen toch behoorlijk veel spiermassa hebben.
Dat was aanvankelijk geen probleem. Ondanks dat de resultaten zeker in het begin wisselde, wist hij toch al vrij snel een aantal mooie en sterke overwinningen te boeken. Er kwam op het einde van 2008 echter een moment dat Badr zich besefte dat hij het alleen met techniek en explosiviteit niet zou gaan redden.
Dynamite 2008
Nadat Badr in de Finale van de K1 World Grand Prix – op dat moment wellicht de grootste prijs in de wereld van vechtsporten – werd gediskwalificeerd, was hij op zoek naar een geschikt moment om zich te herpakken. Dat moment kwam al snel, toen hij enkele weken later een kickboksgevecht tegen Alistair Overeem kreeg aangeboden.
Alistair Overeem stond vooral bekend als MMA-vechter. In de ogen van Badr een makkelijke partij om weer in de spotlight te komen en de diskwalificatie van een paar weken eerder weg te spoelen. Op zich een goede gedachte, ware het niet dat Overeem een echt fysiek monster was in die periode, een voordeel waar Badr al snel kennis mee maakte. Kijk hieronder naar het verschil in fysiek tussen de twee heren:
Hier is duidelijk te zien dat Overeem makkelijk druk kan zetten op Hari, grotendeels vanwege het feit dat hij gewoon zoveel groter en zwaarder was. Tijd dus om daar iets aan te veranderen. En dat deed Hari… Snel!
De rematch nog geen jaar later
Tijdens de K1 World Grand Prix, zo’n 11 maanden later, kreeg Badr direct een kans om zich te revancheren. Als zowel Badr als Overeem hun eerste partij zouden winnen – hetgeen in de lijn der verwachting lag – dan zouden ze elkaar wederom treffen. Ditmaal in de halve finale van de K1 GP.
Als je de onderstaande beelden bekijkt dan zie je direct wat een enorm verschil te zien is wat betreft het fysiek van Badr Hari. Hij komt een kleine 20kg zwaarder binnen in vergelijking met de vorige partij en lijkt zelfs droger te zijn dan voorheen wat betreft zijn vetpercentage. Een beetje verdacht, op zijn zachts gezegd. Gezien de partij in Japan wordt gevochten is dopingcontrole geen enkel probleem. Het gebruik van AAS wordt daar nog net niet openlijk gepromoot.
Badr lijkt opeens van bijna hetzelfde formaat te zijn als Alistair Overeem, met zijn bijna stripboekachtige fysiek. Het lijkt ditmaal alsof ze daadwerkelijk thuishoren in dezelfde gewichtsklasse. Het resultaat liegt er dan ook niet om en is een omgekeerde versie van het vorige gevecht.
Maar hoe heeft Badr dat zo snel voor elkaar gekregen? Hoe heeft een topsporter die explosief en snel moet blijven zóveel spiermassa kunnen pakken in zo’n korte periode, zonder teveel in te leveren aan cardio? Zeker zullen we het nooit weten, maar er zijn een aantal opties die in aanmerking komen, maar ook een aantal opties die eigenlijk meteen afvallen.
AAS die niet voor de hand liggen
Een vechter is niet gebaat bij veel massa, als dit ten koste gaat van zijn cardio. Het is essentieel voor een vechter op het niveau van Badr Hari om goed te kunnen trainen door het jaar heen en daarnaast genoeg massa te pakken. Voor iemand die geen totale beginner is op het vlak van krachttraining, is 20 kg in 11 maanden een behoorlijke hoeveelheid. Dus alle orale drugs vallen eigenlijk al af als basis van een dergelijke kuur.
Daarnaast hebben een aantal van deze orale varianten een desastreus effect op cardio en/of gewrichten. Ook echte massapakkers als Deca en Tren vallen om één van deze redenen af. Het zijn prima middelen om als bodybuilder flink wat massa te pakken, maar de bijwerkingen zijn soms, zowel fysiek als mentaal, niet mals.
AAS die zeker in aanmerking komen
In het geval van atleten die zowel atletisch vermogen als cardio en zware trainingen moeten verduren, zou een logische stack in elk geval starten met testosteron als basis. Dit kan eventueel aangevuld worden met middelen als Equipoise, Masteron, Primobolan of Anavar. Al deze middelen voldoen redelijk aan de eisen die een vechter als Badr Hari stelt aan een kuur.
Daarnaast lijkt EPO een logische optie, om je lichaam van genoeg duurvermogen te voorzien die al deze nieuw verkregen massa kan ondersteunen. EPO is een drug die vaak is teruggevonden in het bloed van vechtsporters, dus het lijkt in veel gevallen een logische keuze, zowel op papier als in de praktijk.
Met een stack die testosteron als basis heeft, gecombineerd met een cocktail van één of meerdere van de andere middelen die zijn genoemd, lijkt het mogelijk om een gigantische hoeveelheid spiermassa te winnen, zonder in te leveren op atletische prestaties en trainingsvermogen.
Het lijkt in ieder geval niet mogelijk om een dergelijke transformatie – in combinatie met al deze eigenschappen – op proteïnepoeder en kip met broccoli te bereiken. Je hoeft geen sportarts of genie te zijn om dat te begrijpen. Gezien de lichamen van de tegenstanders in die tijd, lijkt het gebruik van AAS niets meer dan mee gaan met de cultuur en de supplementen waar iedereen goed in thuis was.
